හොද නිර්මාණ හා නරක නිර්මාණ කියලා වරිගීකරණය වෙන්නෙ ඔය කියන ජනතාව ඒ නිර්මාණ වලට කරන පිලිගැනීම මතද... නැත්නම් සාහිත්‍ය වේදී යැයි කියාගන්නා කාගේ හරි ලේබලයකින් ඒ නිර්මාණය ජනතාව අතරට යෑමද...
මන්හිතන්නේ නිර්මාණයේ ගුණාත්මක බාවය තීරණය වෙන්නේ නිර්මාණ කරු කෙතරම් දුරට නිර්මාණය තුලින් ජනතාව අතරට යනවද කියන එක මිසක් ඒක ප‍්‍රඤ්‍යා ගොචර වෙනවද...නැනසට වදිනවද කියන එක නෙමෙයි...අතීතයේ මිනිසුන් ඕවා දෙනගෙන නෙමෙයි නිර්මාණ බිහිකරේ...ඒ මිනිස්සු සමාජය අතරට ගියේ සමුහයක් මිනිසුන්ට ඒ මිනිසුන්ගේ ජීවිතවලට වඩාත් හොදින් කාවැදපු නිර්මාණ නිසයි...අද බොහෝමයක් නිර්මාණවල හරයක් නෑ. ඒක අවිවාදයෙන් පිළිගන්න ඕනෑ.ඒවා සමාජය ප‍්‍රතික්‍ෂේප කරන්නේ මිනිසුන්ට ඒතුලින් වටිනාකමක් ආරෝපණ නොවන නිසා මිසක් නිර්මාණ බොලදද නැද්ද කියන එක මත නෙමෙයි...
සමාජයේ විද්වතුන් යැයි කියා ගන්නා අයගේ නිර්මාණ සියයට සීයයක් ජනතාව බාරගන්නවාද..සරළම කිවුවොත් පුහු මානසිකත්වය... නිර්මාණයේ වටිනාකම සමාජයට ගෙනයන්නේ මිනිසුන් විසින්.., පැහැදිලිවම මිනිසුන්ගේ පුද්ගල ජීවිතයට නිර්මාණය දක්වන දායකත්වය මත.....එහෙම නොවෙන්න අද මිල්ටන්ලාගේ සින්දු නෑ...කපුගේලාගේ සින්දු නෑ...අදටත් මිනිස්සු ඒවා අහන්නේ පරම්පරා ගණනක් ගියත් අද වගේ එවායේ පද මිනිසුන්ට කාවැදිච්ච නිසා.......සමාජයට දෙයක් නිර්මාණයක් තුලින් දෙන්න පුලුවන්.. එය ප‍්‍රතික්‍ෂේප කරනවාද නැද්ද යන්න සමස්ත ජනතාවගේ තීරණය..තීරණය ඔවුන්ටම බාරයි..නිර්මාණය දෙස නිර්මාණාත්මක ඇසින් බලන්න...ප‍්‍රායොගික වෙන්න... පුහු ආටොපයෙන් බලන්නැතුව.....එවිට තේරෙයි කොතරම් දුරට නිර්මාණයේ වටිනාකම...
වචන වල අඩුපාඩු ඇත්නම් සමාව ඉල්ලා සිටිනවා...
සිතුවිලි දැහැන...
No comments:
Post a Comment